Groepswoningen en sporthal Krono
De Tondeliersite strekt zich uit van de kleine stadsring tot de vaart aan de noordelijke rand van het stadscentrum van Gent. De fabrieken uit het verleden (gas, telecom en meel) maken plaats voor een nieuw stadsdeel dat zijn plek zoekt tussen het Rabotpark, het gerechtsgebouw, de rijwoningen, de oprukkende ontwikkeling van de buurt en de zuidelijke rand van de Gentse haven. Het gebied bestaat vandaag uit bergen aarde, bouwkranen, werfketen en een amalgaam van groen-rode vlaggen en banieren die de wijk in aanbouw aanprijzen en woningen te koop/te huur stellen. In de noordoostelijke hoek – naast de historische gashouders – staat de eerste afgewerkte nieuwbouw binnen het masterplan voor dit gebied.
De automobilist die op de Gasmeterlaan langs Krono rijdt, vermoedt achter de ritmische, rustige en repetitieve noordgevel een eenduidig gebouw: een stapeling van soortgelijke appartementen op een sokkel van commerciële ruimtes, waarbij royale lobby’s toegang geven tot de bovenliggende verdiepingen. Dit initiële vermoeden wordt doorprikt voor wie de Tondelierlaan indraait en de dalende lijn van de oostgevel ziet. De hoge gevel, die zijn plaats opeist in het straat- en stadsbeeld, richt zich hier naar het toekomstige Rabotpark. Het gebouw, dat met zijn monumentale schaal een positie zoekt tussen de bestaande fabrieksarchitectuur, maakt plaats voor een vleugel die intiemer is en aan de sportactiviteiten binnenin en het woonprogramma bovenop uitdrukking geeft. De ongewoon scherpe hoek van het perceel benadrukt deze wending. De sokkel aan deze zijde is zo open mogelijk gehouden, ondanks een programma dat om geslotenheid vraagt (kleedkamers, een parkeergarage…). Een verdiepte maar opengewerkte fietsenstalling, de grote glaspartijen die inkijk bieden in de wijksporthal en de inrit naar de parkeergarage volgen elkaar op. Samen met de schaal van het gebouw verkleint de veronderstelling dat dit een eenvoudig en voorspelbaar appartementsblok is.
Wie zich verder beweegt en om het gebouw langs de zuidelijke wachtgevel met ongewoon mooi gedetailleerd metselwerk loopt, komt terecht bij de laagste zijde van Krono. Hier ligt een eerste sleutel om de structuur van het gebouw te begrijpen. Vijf verdiepingshoge vinnen – het lijken wel kantelen – bekronen de dubbelhoge sporthal. Het is pas vanuit het standpunt van de bewoner die van bovenuit over de sporthal kijkt dat duidelijk wordt hoezeer deze uitgesproken vormen structureel en structurerend zijn voor het Krono-gebouw. De spanten schoren niet alleen het dak van de sporthal en de bovenliggende bouwlagen, maar structureren ook de tweede verdieping.
In het samenspel tussen spanten die muren worden en de scherpe hoek van het gebouw ontstaan unieke vertrekken die de bewoners van deze etage voorzien van drie buitenruimtes: een terras en twee afzonderlijke patio's, ingesloten tussen de spanten, alsof het koertjes zijn van woningen op de begane grond. Naast een stapeling van wooneenheden is Krono vooral een accumulatie van dergelijke gevarieerde buitenruimtes, gaande van terrassen, tot patio’s en loggia’s. Die gulle omgang met buitenruimtes is voor de passant eerder onopvallend, bijna verholen, maar voor de gebruiker een tekenende eigenschap van het gebouw. In Krono is de buitenruimte geen annex, geen balkon dat aan de gevel hangt, maar een geïncorporeerd bouwelement.
- Michiel De Cleene
Dit project is gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°14. Wanneer attitudes vorm krijgen
